@
โดยทั่วไปแล้ว องค์การทุกแห่งจะไม่ชอบความขัดแย้ง ในอดีตนั้นความขัดแย้งจะถูกมองว่าผิดเพี้ยน เป็นความลับที่น่าอายสำหรับองค์การ แต่ในความเป็นจริงต้องยอมรับว่าความขัดแย้งมีอยู่จริง โดยต่างฝ่ายก็มีผลประโยชน์ที่ขัดกัน และความเห็นที่แตกต่างกัน ซึ่งองค์การบางแห่งก็มักจะไม่ยอมรับว่ามีความขัดแย้ง รวมถึงการไม่ยอมรับแม้กระทั่งความเห็นที่แตกต่างของผู้ใต้บังคับบัญชา
@
ในช่วงระยะเวลา 10 – 15 ปีที่ผ่านมา เริ่มมีองค์การหลายองค์การยอมรับมากขึ้นว่า ความขัดแย้งเป็นเรื่องปกติ ไม่ใช่สิ่งที่น่าอาย ทั้งฝ่ายบริหารและผู้ใต้บังคับบัญชา มองว่าทักษะในการแก้ไขความขัดแย้งเป็นเครื่องมือที่จำเป็นในการประสานงานระหว่างกันภายในองค์การ และรวมถึงลูกค้าด้วย นี่สิ่งเหล่านี้เป็นสิ่งที่สะท้อนให้เห็นว่า ปริมาณความขัดแย้งได้เพิ่มขึ้น และไม่อาจหลีกเลี่ยงได้อีกต่อไป (แลนโด, ซาย, 2549 : 15-16)
@
จากสิ่งที่กล่าวข้างต้น อาจกล่าวโดยสรุปได้ว่าความขัดแย้งในองค์การเป็นสิ่งสำคัญ องค์การทุกประเภทย่อมมีความขัดแย้งด้วยกันทั้งสิ้น ถ้าหากองค์การใดมีความขัดแย้งเกิดขึ้นและไม่สามารถควบคุมหรือใช้ความขัดแย้งนั้นไปในทางที่ก่อให้เกิดประโยชน์ต่อองค์การ อาจจะไม่สามารถดำรงอยู่รอดได้ในท่ามกระแสการเปลี่ยนแปลงของโลกยุคปัจจุบัน
วันอาทิตย์ที่ 3 มกราคม พ.ศ. 2553
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น
หมายเหตุ: มีเพียงสมาชิกของบล็อกนี้เท่านั้นที่สามารถแสดงความคิดเห็น